Ντόχα Κατάρ 6 ΗΜΈΡΕΣ 441 € / ΑΤΟΜΟ ΑΠΌ ΑΘΗΝΑ
Ντόχα Πρωτεύουσα του Κατάρ
Η Ντόχα (αραβικά: الدوحة) είναι η πρωτεύουσα και μεγαλύτερη πόλη του Κατάρ. Ο πληθυσμός της πόλης είναι περίπου 1.3 εκατομμύρια κάτοικοι και είναι η έδρα της κυβέρνησης του Κατάρ και του Εμίρη του.
Η πόλη της Ντόχα ιδρύθηκε με την ονομασία Αλ-Μπίντα το 1825. Βρίσκεται στην ανατολική ακτή της χερσονήσου του Κατάρ και του Περσικού Κόλπου. Το όνομα «Ντόχα» προέρχεται από την αραβική λέξη «ad-dawha» που σημαίνει «το μεγάλο δέντρο». Σημείο αναφοράς είναι ένα σπουδαίο δέντρο που πρέπει να βρισκόταν στο χώρο, όπου αρχικά υπήρχε το μικρό ψαροχώρι που εξελίχθηκε και έγινε η σημερινή πόλη της Ντόχα. Η πόλη έγινε πρωτεύουσα βρετανικού προτεκτοράτου του Κατάρ το 1916 και όταν το έθνος απέκτησε την ανεξαρτησία του το 1971 η Ντόχα παρέμεινε πρωτεύουσα του Κατάρ. Η οικονομία της στηρίζεται στο πετρέλαιο και τις βιομηχανίες φυσικού αερίου. Δεν έχει δώσει βάση στον τουρισμό αλλά αναπτύχθηκε ο πληθυσμός της κατά περίπου 30.000 μεταξύ της διετίας 2004 και 2006 και αυτό προκάλεσε έκρηξη στον τομέα ακινήτων με τις τιμές να είναι στα ύψη αλλά και ανάπτυξη στον κατασκευαστικό τομέα. Αν κανείς βρεθεί στη Ντόχα, αξιόλογα σημεία ενδιαφέροντος είναι το μουσείο ισλαμικής τέχνης, το Αραβικό μουσείο σύγχρονης τέχνης, το Κορνίς, το Σουκ Ουακίφ αλλά και το διεθνές συγκρότημα Χαλίφα, ενώ υπάρχουν πολλά μεγάλα εμπορικά κέντρα. Ανάμεσα στις «αδελφές» πόλεις με τη Ντόχα είναι η Αθήνα.
Grand Regal Hotel ξενοδοχείο 5 αστέρων
Ras Abu Abboud Street , 22057 Ντόχα, Κατάρ
Το Grand Regal Hotel προσφέρει εξωτερική πισίνα, σάουνα και διάφορες περιποιήσεις μασάζ. Βρίσκεται κοντά στην παραλιακή λεωφόρο Corniche της Ντόχα, σε απόσταση 5 λεπτών οδικώς από το διεθνές αεροδρόμιο της πόλης.
Όλα τα δωμάτια είναι διακοσμημένα σε ζεστά γήινα χρώματα, ενώ περιλαμβάνουν καθιστικό με τηλεόραση επίπεδης οθόνης και πολυθρόνες. Διαθέτουν επίσης ηχομόνωση, άρτια εφοδιασμένο μίνι μπαρ και τσαγιέρα/καφετιέρα.
Οι επισκέπτες μπορούν να χαλαρώσουν στη σάουνα και το υδρομασάζ ή να ασκηθούν στο άρτια εξοπλισμένο γυμναστήριο. Έχουν επίσης τη δυνατότητα να απολαύσουν διάφορα κοκτέιλ και μη αλκοολούχα ποτά στο κομψό και άνετο μπαρ του Grand Regal.
Το Grand Regal Hotel απέχει 1χλμ. από το λιμάνι της Ντόχα. Η υπαίθρια αγορά Souq Waqif είναι προσβάσιμη σε 5 λεπτά με το αυτοκίνητο
Destinia 143 € / ατομο 286 € το δίκλινο
Αεροπορικά εισιτήρια PEGASUS 298€ / ατομο από Αθήνα
Τι να δείτε
Το κόσμημα του Κόλπου μικροσκοπικό έθνος του Κατάρ , η πλούσια πόλη της Ντόχα ονομάστηκε ένας από τους κορυφαίους προορισμούς Frommer το 2011 . Ενώ η κοντινή γείτονα Ντουμπάι τείνει να προσελκύσει συχνά θορυβώδη ομάδες τουριστών να παγκοσμίου φήμης ξενοδοχεία της Ντόχα τείνει να είναι πιο χαλαρή . Διαθέτει όμορφες παραλίες , gourmet εστιατόρια , επαγγελματικές αθλητικές εκδηλώσεις και φεστιβάλ για το τι μπορεί μόνο να περιγραφεί ως ένα πολυτελώς χαλαρή όαση διακοπών
Η επίσημη γλώσσα είναι η αραβική, όμως η αγγλική είναι εξίσου διαδεδομένη, λόγω και των ως άνω εκτεθέντων πληθυσμιακών δεδομένων. Οι επιγραφές στους δρόμους, πάντως, είναι δίγλωσσες και ο αγγλόφωνος επισκέπτης μπορεί να κινηθεί άνετα, χωρίς πρόβλημα. Με μία επισήμανση: αν εξαιρέσει κανείς το κέντρο της πόλης και την πανέμορφη Κορνίς (Αl Corniche, η προκυμαία), η πόλη δεν προσφέρεται για περπάτημα, εκτός και αν κάνεις προπόνηση για τον μαραθώνιο σε αντίξοες συνθήκες: οι αποστάσεις είναι μεγάλες, μεσολαβούν συχνά μεγάλες ερημικές εκτάσεις μεταξύ των κτιρίων και ούτε υπάρχουν προβλέψεις για τους πεζούς (διαβάσεις, πεζοδρόμια). Totally pedestrian-unfriendly city: ειδικά το καλοκαίρι δεν γίνεται να περπατήσεις έξω, εκτός κι αν έχεις μαζοχιστικές τάσεις και φαντασιώνεσαι ότι βρίσκεσαι σε σάουνα.
Μουσειο ισλαμικης τεχνης
Δεν υπάρχει τίποτε το τολμηρό στις φιλοδοξίες του νέου Μουσείου Ισλαμικής Τέχνης που εγκαινιάστηκε στην Ντόχα του Κατάρ. Βρίσκεται στο δικό του νησί και είναι το επίκεντρο της προσπάθειας μεταμόρφωσης του Κατάρ σε έναν καλλιτεχνικό τουριστικό προορισμό. Στα επίσημα εγκαίνια εμφανίστηκε ο διάσημος τσελίστας ΓιοΓιο Μα, ενώ την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους προσωπικότητες από όλο τον κόσμο. Υπό το φως ενός θεαματικού σόου με πυροτεχνήματα, η κολοσσιαία γεωμετρική φόρμα του μουσείου που σχεδίασε ο Ι. Μ.Πέι αποπνέει μια διαχρονική ποιότητα, η οποία παραπέμπει στο παρελθόν της ισλαμικής τέχνης και αρχιτεκτονικής: τότε δηλαδή που αυτές αποτελούσαν μέρος της παγκόσμιας κουλτούρας.
Το μουσείο φιλοξενεί χειρόγραφα, υφάσματα και άλλα αντικείμενα τα οποία συγκεντρώθηκαν την τελευταία εικοσαετία και αποτελεί μια από τις πλέον εγκυκλοπαιδικές συλλογές ισλαμικής τέχνης. Η προέλευση των αντικειμένων ποικίλλει: από την Ισπανία, την Αίγυπτο, το Ιράν και το Ιράκ ως την Τουρκία, την Ινδία και την Κεντρική Ασία.
Ο Πέι επιχείρησε να δημιουργήσει μια κατασκευή που θα ενσωμάτωνε το «άρωμα» της ισλαμικής αρχιτεκτονικής. Πέρασε μήνες ταξιδεύοντας στη Μέση Ανατολή για να εμπνευστεί. «Το Ισλάμ ήταν μια θρησκεία που δεν γνώριζα», λέει. «Μελέτησα τη ζωή του Μωάμεθ,πήγα στην Αίγυπτο και στην Τυνησία. Η αρχιτεκτονική του είναι πολύ δυνατή και απλή». Ο Πέι είδε πολλές περιοχές της Ντόχα προτού κατασταλάξει στο τέλος του παραθαλάσσιου Κορνίς. Και επειδή φοβήθηκε ότι το μουσείο του μπορεί κάποια μέρα να υποσκιαστεί από τις νέες κατασκευές, ζήτησε από τον εμίρη του Κατάρ και πρόεδρο του μουσείου, σεΐχη Χαμάντ μπιν Χαλίφα αλ Τάνι να του χτίσει ένα ιδιωτικό νησί, ώστε να απομονώσει το μνημείο του από την υπόλοιπη πόλη.
«Προς το παρόν, η Ντόχα παραμένει κατά μια έννοια παρθένα. Επρεπε να δημιουργήσω το δικό μου περιβάλλον. Ηταν πολύ εγωιστικό» σχολιάζει ο Πέι. Το αποτέλεσμα, μια δυναμική κυβιστική σύνθεση από τετράγωνα και οκτάγωνα κομμάτια κολλημένα το ένα επάνω στο άλλο, με αποκορύφωμα έναν κεντρικό πύργο.
Μια λεωφόρος με γιγαντιαίους φοίνικες οδηγεί στο νησί. Στο εσωτερικό, οι αίθουσες των 13.500 τ.μ. βρίσκονται γύρω από ένα πυργοειδές αίθριο σκεπασμένο με μια θολωτή στέγη που επιτρέπει σε μια μικρή δέσμη φωτός να γλιστρά μέσα του, ενώ το χρώμα της άμμου στο εξωτερικό θυμίζει τα τυνησιακά κάστρα. «Το μουσείο είναι αντικείμενο.Θα πρέπει να το αντιμετωπίζουμε σαν γλυπτό» σχολιάζει ο δημιουργός του.
Στη Ντόχα καταλαβαίνει κανείς το εφηβικό σύνδρομο που διαπερνά όλη τη χώρα και τις ενέσεις αυξητικής ορμόνης που δέχεται καθημερινά: ανάπτυξη και επέκταση με χαρακτηριστικά υπερβολικής πολυτέλειας στα όρια της μεγαλομανίας, οικοδομικός και δημιουργικός οργασμός, μεγαλεπήβολα κατασκευαστικά σχέδια (όπως το Pearl, η Lusail City, το μετρό, η οδική σύνδεση Κατάρ-Μπαχρέιν). Η χαρά των αποφοίτων του ΕΜΠ και των συναφών σχολών! Το Κατάρ, σε σύγκριση με τις ήδη ενήλικες και ώριμες ξαδέρφες του Ντουμπάι και Άμπου Ντάμπι που μετράνε ήδη χιλιόμετρα κοσμοπολίτικης ζωής στο καντράν τους, θυμίζει ένα μικρομέγαλο παιδί, μία αδέξια debutante που ξαφνικά σε μια νύχτα της φόρεσαν τακούνια και κραγιόν και της είπαν «now you are a Lady», βγες μπροστά, κλέψε την παράσταση! Σε λίγα σημεία της η πόλη της Ντόχα θυμίζει ακόμη το απλό ψαροχώρι αλιευτών μαργαριταριού που ήταν μέχρι πριν από λίγα χρόνια. Όλες οι σύγχρονες οικιστικές παρεμβάσεις παρουσιάζουν εμφανή στοιχεία νεοπλουτισμού (ουρανοξύστες, εμπορικά πολυκαταστήματα, οικοδομικά μεγαθήρια) στην προσπάθειά τους να ενσαρκώσουν το όραμα «Vision 2030» του Εμίρη Χάμαντ Μπιν Χαλίφα Αλ Θάνι για τη χώρα του. Το «Όραμα 2030» περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, ανάπτυξη σε όλους τους τομείς με έμφαση στην πολιτιστική και εκπαιδευτική αναβάθμιση (μέσω του Qatar Foundation και της Education City), διοργάνωση μεγάλων αθλητικών διοργανώσεων (όπως το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 2022) και πραγματοποίηση επενδυτικών σχεδίων με στοχευμένες αγορές γης και καλλιέργειας αγροτικών προϊόντων σε τρίτες χώρες για λογαριασμό του Κατάρ, σχέδια επομένως, που να διασφαλίζουν τη συνεχή ευημερία του Εμιράτου όταν κάποια στιγμή «σκάσει η φούσκα του ονείρου».
Ο ενδυματολογικός κώδικας εδώ είναι σαφής για τις γυναίκες: οι ντόπιες φοράνε απαραιτήτως πάνω από τα καθημερινά τους ρούχα την αμπάγια (abaya:μία μακριά μαύρη ρόμπα με κεντημένες συνήθως λεπτομέρειες στα μανίκια) και στο κεφάλι μία μαύρη μαντήλα, την νικάμπ (niqab) που αφήνει ακάλυπτο είτε όλο το πρόσωπο, είτε μόνο τα μάτια (τα οποία, παρεμπιπτόντως, είναι πάντοτε βαμμένα με μαύρο παχύ μολύβι, δίνοντας μία εξωτική αίσθηση στο βλέμμα). Μερικές δε ντόπιες καλύπτουν με μαύρα γάντια και τα χέρια. Από την άλλη, οι ξένες μπορούν να ντύνονται όπως επιθυμούν με την προϋπόθεση ότι οι ώμοι και τα γόνατα θα είναι καλυμμένα (absolute not: ράντες, ντεκολτέ, σορτς και μίνι φούστες). Ύστερα με τόση ζέστη, δεν θα θελήσεις να κάνεις μια βουτιά στη θάλασσα; Για να εμφανιστεί γυναίκα σε δημόσια παραλία για μπάνιο, θα πρέπει είτε να φορέσει ειδική στολή τύπου δύτη (για τις μουσουλμάνες), είτε κολάν και μπλούζα με μανίκι (για τις υπόλοιπες). Εμφάνιση με μπικίνι; Μόνο στο ξενοδοχείο ή στην πισίνα του compound σου, «χαλάς, χαμπίπτι» (αρκετά, αγαπητή μου)!
Στα κομμωτήρια και στα ινστιτούτα αισθητικής απαγορεύεται αυστηρά η είσοδος σε άντρες. Στις δημόσιες υπηρεσίες και στα δημόσια νοσοκομεία τηρείται αυστηρά ο διαχωρισμός των φύλων, με χωριστές αίθουσες αναμονής και εξυπηρέτησης για άντρες-γυναίκες. Να σημειώσω εδώ ότι το κρατικό σύστημα ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης τηρεί υψηλές προδιαγραφές και είναι δωρεάν, με ένα συμβολικό αντίτιμο για τα φάρμακα.
Κάτω από τις αντρικές κελεμπίες και τις αμπάγιες συχνά κρύβονται φαινόμενα κατάθλιψης, παχυσαρκίας, σακχαρώδους διαβήτη. Τα δεδομένα αυτά σε συνδυασμό με την έλλειψη άσκησης των γηγενών (όπως ανέφερα οι μετακινήσεις γίνονται σχεδόν αποκλειστικά με αυτοκίνητο, εκ των πραγμάτων) έχουν κινητοποιήσει την κυβέρνηση να θεσπίσει κίνητρα άθλησης και να ανακηρύξει μάλιστα την 12η Φεβρουαρίου (πλησιάζει κιόλας!) ως National Sports Day. Ξένος άντρας δεν επιτρέπεται να χαιρετήσει δια χειραψίας μία ντόπια, ούτε να της απευθύνει το λόγο. Οι γάμοι από συνοικέσιο και οι πολυπληθείς οικογένειες είναι ο κανόνας για τους ντόπιους (ένας Καταρινός μπορεί να παντρευτεί μέχρι και 4 γυναίκες, με την προϋπόθεση ότι θα παρέχει σε όλες τα ίδια αγαθά). Η συμβίωση με άτομα του αντίθετου φύλου απαγορεύεται, αν δεν υφίσταται συγγένεια εξ αγχιστείας ή εξ αίματος. Το μέρος είναι αποκλειστικά family oriented, όπερ σημαίνει ότι οι εργένηδες και οι εργένισσες expats έχουν περιορισμένο πεδίο δράσης και διασκέδασης. Να σημειώσω, τέλος, ότι η κατανάλωση αλκοόλ σε δημόσιους χώρους απαγορεύεται αυστηρά και επιτρέπεται μόνο κατ' οίκον για τους expatriates και στα μεγάλα ξενοδοχεία. *
Η εργάσιμη εβδομάδα είναι Κυριακή έως Πέμπτη, καθώς η Παρασκευή είναι η θρησκευτική αργία των Μουσουλμάνων και το Σάββατο οι δημόσιες υπηρεσίες είναι κλειστές. Μου πήρε κάμποσο καιρό στην αρχή μέχρι να το συνηθίσω! Η Κυριακή είναι εργάσιμη μέρα, για φαντάσου... Τα πολυκαταστήματα, αν εξαιρέσει κανείς ένα μικρό διάλειμμα το πρωί της Παρασκευής, παραμένουν ανοιχτά όλες τις ημέρες μέχρι και αργά το βράδυ. Την ώρα της προσευχής ακούγεται από τα μεγάφωνα των τζαμιών ακόμη και των σούπερ μάρκετ (!) η φωνή του μουεζίνη να καλεί τους πιστούς με την αργόσυρτη φωνή του. Η απογευματινή προσευχή (μετά τις 18.00) είναι η πιο σημαντική προσευχή της ημέρας και τα τζαμιά (βρίσκονται σχεδόν σε κάθε γωνία, ακόμη και μέσα στα οικιστικά συγκροτήματα-compounds) γεμίζουν αποκλειστικά από άντρες σκυμμένους στα γόνατα με τα χαλάκια τους, στις δε πόρτες απ' έξω βλέπει κανείς άπειρες σειρές από σανδάλια και παντόφλες όλων των μεγεθών.
Οι Καταρινοί στο άκουσμα της λέξης «Γιουνάν» (Έλληνας) χαμογελούν με συμπάθεια, μας θεωρούν δικούς τους, και κακά τα ψέματα, και εμείς τους νιώθουμε καλύτερα σε σύγκριση με τους υπόλοιπους «δυτικούς» (σας θυμίζει μήπως κάτι η IBM mentality;). Αν μάλιστα πετάξεις και καμία αραβική λέξη όπως μαμπρούκ (συγχαρητήρια) ή σούκραν (ευχαριστώ), χαμογελάνε ακόμη περισσότερο! Η πρώτη εντύπωση μετράει κι εδώ, όπως σε όλα τα σημεία του πλανήτη. *μάρχαμπα= γεια σας (χαιρετισμός, γενικά) όμως: σαλάμ αλέϊκουμ= ειρήνη σε σας (τυπικός χαιρετισμός μεταξύ Μουσουλμάνων)
Η πόλη της Ντόχα ιδρύθηκε με την ονομασία Αλ-Μπίντα το 1825. Βρίσκεται στην ανατολική ακτή της χερσονήσου του Κατάρ και του Περσικού Κόλπου. Το όνομα «Ντόχα» προέρχεται από την αραβική λέξη «ad-dawha» που σημαίνει «το μεγάλο δέντρο». Σημείο αναφοράς είναι ένα σπουδαίο δέντρο που πρέπει να βρισκόταν στο χώρο, όπου αρχικά υπήρχε το μικρό ψαροχώρι που εξελίχθηκε και έγινε η σημερινή πόλη της Ντόχα. Η πόλη έγινε πρωτεύουσα βρετανικού προτεκτοράτου του Κατάρ το 1916 και όταν το έθνος απέκτησε την ανεξαρτησία του το 1971 η Ντόχα παρέμεινε πρωτεύουσα του Κατάρ. Η οικονομία της στηρίζεται στο πετρέλαιο και τις βιομηχανίες φυσικού αερίου. Δεν έχει δώσει βάση στον τουρισμό αλλά αναπτύχθηκε ο πληθυσμός της κατά περίπου 30.000 μεταξύ της διετίας 2004 και 2006 και αυτό προκάλεσε έκρηξη στον τομέα ακινήτων με τις τιμές να είναι στα ύψη αλλά και ανάπτυξη στον κατασκευαστικό τομέα. Αν κανείς βρεθεί στη Ντόχα, αξιόλογα σημεία ενδιαφέροντος είναι το μουσείο ισλαμικής τέχνης, το Αραβικό μουσείο σύγχρονης τέχνης, το Κορνίς, το Σουκ Ουακίφ αλλά και το διεθνές συγκρότημα Χαλίφα, ενώ υπάρχουν πολλά μεγάλα εμπορικά κέντρα. Ανάμεσα στις «αδελφές» πόλεις με τη Ντόχα είναι η Αθήνα.
Grand Regal Hotel ξενοδοχείο 5 αστέρων
Ras Abu Abboud Street , 22057 Ντόχα, Κατάρ
Όλα τα δωμάτια είναι διακοσμημένα σε ζεστά γήινα χρώματα, ενώ περιλαμβάνουν καθιστικό με τηλεόραση επίπεδης οθόνης και πολυθρόνες. Διαθέτουν επίσης ηχομόνωση, άρτια εφοδιασμένο μίνι μπαρ και τσαγιέρα/καφετιέρα.
Οι επισκέπτες μπορούν να χαλαρώσουν στη σάουνα και το υδρομασάζ ή να ασκηθούν στο άρτια εξοπλισμένο γυμναστήριο. Έχουν επίσης τη δυνατότητα να απολαύσουν διάφορα κοκτέιλ και μη αλκοολούχα ποτά στο κομψό και άνετο μπαρ του Grand Regal.
Το Grand Regal Hotel απέχει 1χλμ. από το λιμάνι της Ντόχα. Η υπαίθρια αγορά Souq Waqif είναι προσβάσιμη σε 5 λεπτά με το αυτοκίνητο
Destinia 143 € / ατομο 286 € το δίκλινο
Αεροπορικά εισιτήρια PEGASUS 298€ / ατομο από Αθήνα
Τι να δείτε
Το κόσμημα του Κόλπου μικροσκοπικό έθνος του Κατάρ , η πλούσια πόλη της Ντόχα ονομάστηκε ένας από τους κορυφαίους προορισμούς Frommer το 2011 . Ενώ η κοντινή γείτονα Ντουμπάι τείνει να προσελκύσει συχνά θορυβώδη ομάδες τουριστών να παγκοσμίου φήμης ξενοδοχεία της Ντόχα τείνει να είναι πιο χαλαρή . Διαθέτει όμορφες παραλίες , gourmet εστιατόρια , επαγγελματικές αθλητικές εκδηλώσεις και φεστιβάλ για το τι μπορεί μόνο να περιγραφεί ως ένα πολυτελώς χαλαρή όαση διακοπών
Η επίσημη γλώσσα είναι η αραβική, όμως η αγγλική είναι εξίσου διαδεδομένη, λόγω και των ως άνω εκτεθέντων πληθυσμιακών δεδομένων. Οι επιγραφές στους δρόμους, πάντως, είναι δίγλωσσες και ο αγγλόφωνος επισκέπτης μπορεί να κινηθεί άνετα, χωρίς πρόβλημα. Με μία επισήμανση: αν εξαιρέσει κανείς το κέντρο της πόλης και την πανέμορφη Κορνίς (Αl Corniche, η προκυμαία), η πόλη δεν προσφέρεται για περπάτημα, εκτός και αν κάνεις προπόνηση για τον μαραθώνιο σε αντίξοες συνθήκες: οι αποστάσεις είναι μεγάλες, μεσολαβούν συχνά μεγάλες ερημικές εκτάσεις μεταξύ των κτιρίων και ούτε υπάρχουν προβλέψεις για τους πεζούς (διαβάσεις, πεζοδρόμια). Totally pedestrian-unfriendly city: ειδικά το καλοκαίρι δεν γίνεται να περπατήσεις έξω, εκτός κι αν έχεις μαζοχιστικές τάσεις και φαντασιώνεσαι ότι βρίσκεσαι σε σάουνα.
Μουσειο ισλαμικης τεχνης
Δεν υπάρχει τίποτε το τολμηρό στις φιλοδοξίες του νέου Μουσείου Ισλαμικής Τέχνης που εγκαινιάστηκε στην Ντόχα του Κατάρ. Βρίσκεται στο δικό του νησί και είναι το επίκεντρο της προσπάθειας μεταμόρφωσης του Κατάρ σε έναν καλλιτεχνικό τουριστικό προορισμό. Στα επίσημα εγκαίνια εμφανίστηκε ο διάσημος τσελίστας ΓιοΓιο Μα, ενώ την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους προσωπικότητες από όλο τον κόσμο. Υπό το φως ενός θεαματικού σόου με πυροτεχνήματα, η κολοσσιαία γεωμετρική φόρμα του μουσείου που σχεδίασε ο Ι. Μ.Πέι αποπνέει μια διαχρονική ποιότητα, η οποία παραπέμπει στο παρελθόν της ισλαμικής τέχνης και αρχιτεκτονικής: τότε δηλαδή που αυτές αποτελούσαν μέρος της παγκόσμιας κουλτούρας.
Το μουσείο φιλοξενεί χειρόγραφα, υφάσματα και άλλα αντικείμενα τα οποία συγκεντρώθηκαν την τελευταία εικοσαετία και αποτελεί μια από τις πλέον εγκυκλοπαιδικές συλλογές ισλαμικής τέχνης. Η προέλευση των αντικειμένων ποικίλλει: από την Ισπανία, την Αίγυπτο, το Ιράν και το Ιράκ ως την Τουρκία, την Ινδία και την Κεντρική Ασία.
Ο Πέι επιχείρησε να δημιουργήσει μια κατασκευή που θα ενσωμάτωνε το «άρωμα» της ισλαμικής αρχιτεκτονικής. Πέρασε μήνες ταξιδεύοντας στη Μέση Ανατολή για να εμπνευστεί. «Το Ισλάμ ήταν μια θρησκεία που δεν γνώριζα», λέει. «Μελέτησα τη ζωή του Μωάμεθ,πήγα στην Αίγυπτο και στην Τυνησία. Η αρχιτεκτονική του είναι πολύ δυνατή και απλή». Ο Πέι είδε πολλές περιοχές της Ντόχα προτού κατασταλάξει στο τέλος του παραθαλάσσιου Κορνίς. Και επειδή φοβήθηκε ότι το μουσείο του μπορεί κάποια μέρα να υποσκιαστεί από τις νέες κατασκευές, ζήτησε από τον εμίρη του Κατάρ και πρόεδρο του μουσείου, σεΐχη Χαμάντ μπιν Χαλίφα αλ Τάνι να του χτίσει ένα ιδιωτικό νησί, ώστε να απομονώσει το μνημείο του από την υπόλοιπη πόλη.
«Προς το παρόν, η Ντόχα παραμένει κατά μια έννοια παρθένα. Επρεπε να δημιουργήσω το δικό μου περιβάλλον. Ηταν πολύ εγωιστικό» σχολιάζει ο Πέι. Το αποτέλεσμα, μια δυναμική κυβιστική σύνθεση από τετράγωνα και οκτάγωνα κομμάτια κολλημένα το ένα επάνω στο άλλο, με αποκορύφωμα έναν κεντρικό πύργο.
Μια λεωφόρος με γιγαντιαίους φοίνικες οδηγεί στο νησί. Στο εσωτερικό, οι αίθουσες των 13.500 τ.μ. βρίσκονται γύρω από ένα πυργοειδές αίθριο σκεπασμένο με μια θολωτή στέγη που επιτρέπει σε μια μικρή δέσμη φωτός να γλιστρά μέσα του, ενώ το χρώμα της άμμου στο εξωτερικό θυμίζει τα τυνησιακά κάστρα. «Το μουσείο είναι αντικείμενο.Θα πρέπει να το αντιμετωπίζουμε σαν γλυπτό» σχολιάζει ο δημιουργός του.
Στη Ντόχα καταλαβαίνει κανείς το εφηβικό σύνδρομο που διαπερνά όλη τη χώρα και τις ενέσεις αυξητικής ορμόνης που δέχεται καθημερινά: ανάπτυξη και επέκταση με χαρακτηριστικά υπερβολικής πολυτέλειας στα όρια της μεγαλομανίας, οικοδομικός και δημιουργικός οργασμός, μεγαλεπήβολα κατασκευαστικά σχέδια (όπως το Pearl, η Lusail City, το μετρό, η οδική σύνδεση Κατάρ-Μπαχρέιν). Η χαρά των αποφοίτων του ΕΜΠ και των συναφών σχολών! Το Κατάρ, σε σύγκριση με τις ήδη ενήλικες και ώριμες ξαδέρφες του Ντουμπάι και Άμπου Ντάμπι που μετράνε ήδη χιλιόμετρα κοσμοπολίτικης ζωής στο καντράν τους, θυμίζει ένα μικρομέγαλο παιδί, μία αδέξια debutante που ξαφνικά σε μια νύχτα της φόρεσαν τακούνια και κραγιόν και της είπαν «now you are a Lady», βγες μπροστά, κλέψε την παράσταση! Σε λίγα σημεία της η πόλη της Ντόχα θυμίζει ακόμη το απλό ψαροχώρι αλιευτών μαργαριταριού που ήταν μέχρι πριν από λίγα χρόνια. Όλες οι σύγχρονες οικιστικές παρεμβάσεις παρουσιάζουν εμφανή στοιχεία νεοπλουτισμού (ουρανοξύστες, εμπορικά πολυκαταστήματα, οικοδομικά μεγαθήρια) στην προσπάθειά τους να ενσαρκώσουν το όραμα «Vision 2030» του Εμίρη Χάμαντ Μπιν Χαλίφα Αλ Θάνι για τη χώρα του. Το «Όραμα 2030» περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, ανάπτυξη σε όλους τους τομείς με έμφαση στην πολιτιστική και εκπαιδευτική αναβάθμιση (μέσω του Qatar Foundation και της Education City), διοργάνωση μεγάλων αθλητικών διοργανώσεων (όπως το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 2022) και πραγματοποίηση επενδυτικών σχεδίων με στοχευμένες αγορές γης και καλλιέργειας αγροτικών προϊόντων σε τρίτες χώρες για λογαριασμό του Κατάρ, σχέδια επομένως, που να διασφαλίζουν τη συνεχή ευημερία του Εμιράτου όταν κάποια στιγμή «σκάσει η φούσκα του ονείρου».
Ο ενδυματολογικός κώδικας εδώ είναι σαφής για τις γυναίκες: οι ντόπιες φοράνε απαραιτήτως πάνω από τα καθημερινά τους ρούχα την αμπάγια (abaya:μία μακριά μαύρη ρόμπα με κεντημένες συνήθως λεπτομέρειες στα μανίκια) και στο κεφάλι μία μαύρη μαντήλα, την νικάμπ (niqab) που αφήνει ακάλυπτο είτε όλο το πρόσωπο, είτε μόνο τα μάτια (τα οποία, παρεμπιπτόντως, είναι πάντοτε βαμμένα με μαύρο παχύ μολύβι, δίνοντας μία εξωτική αίσθηση στο βλέμμα). Μερικές δε ντόπιες καλύπτουν με μαύρα γάντια και τα χέρια. Από την άλλη, οι ξένες μπορούν να ντύνονται όπως επιθυμούν με την προϋπόθεση ότι οι ώμοι και τα γόνατα θα είναι καλυμμένα (absolute not: ράντες, ντεκολτέ, σορτς και μίνι φούστες). Ύστερα με τόση ζέστη, δεν θα θελήσεις να κάνεις μια βουτιά στη θάλασσα; Για να εμφανιστεί γυναίκα σε δημόσια παραλία για μπάνιο, θα πρέπει είτε να φορέσει ειδική στολή τύπου δύτη (για τις μουσουλμάνες), είτε κολάν και μπλούζα με μανίκι (για τις υπόλοιπες). Εμφάνιση με μπικίνι; Μόνο στο ξενοδοχείο ή στην πισίνα του compound σου, «χαλάς, χαμπίπτι» (αρκετά, αγαπητή μου)!
Στα κομμωτήρια και στα ινστιτούτα αισθητικής απαγορεύεται αυστηρά η είσοδος σε άντρες. Στις δημόσιες υπηρεσίες και στα δημόσια νοσοκομεία τηρείται αυστηρά ο διαχωρισμός των φύλων, με χωριστές αίθουσες αναμονής και εξυπηρέτησης για άντρες-γυναίκες. Να σημειώσω εδώ ότι το κρατικό σύστημα ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης τηρεί υψηλές προδιαγραφές και είναι δωρεάν, με ένα συμβολικό αντίτιμο για τα φάρμακα.
Κάτω από τις αντρικές κελεμπίες και τις αμπάγιες συχνά κρύβονται φαινόμενα κατάθλιψης, παχυσαρκίας, σακχαρώδους διαβήτη. Τα δεδομένα αυτά σε συνδυασμό με την έλλειψη άσκησης των γηγενών (όπως ανέφερα οι μετακινήσεις γίνονται σχεδόν αποκλειστικά με αυτοκίνητο, εκ των πραγμάτων) έχουν κινητοποιήσει την κυβέρνηση να θεσπίσει κίνητρα άθλησης και να ανακηρύξει μάλιστα την 12η Φεβρουαρίου (πλησιάζει κιόλας!) ως National Sports Day. Ξένος άντρας δεν επιτρέπεται να χαιρετήσει δια χειραψίας μία ντόπια, ούτε να της απευθύνει το λόγο. Οι γάμοι από συνοικέσιο και οι πολυπληθείς οικογένειες είναι ο κανόνας για τους ντόπιους (ένας Καταρινός μπορεί να παντρευτεί μέχρι και 4 γυναίκες, με την προϋπόθεση ότι θα παρέχει σε όλες τα ίδια αγαθά). Η συμβίωση με άτομα του αντίθετου φύλου απαγορεύεται, αν δεν υφίσταται συγγένεια εξ αγχιστείας ή εξ αίματος. Το μέρος είναι αποκλειστικά family oriented, όπερ σημαίνει ότι οι εργένηδες και οι εργένισσες expats έχουν περιορισμένο πεδίο δράσης και διασκέδασης. Να σημειώσω, τέλος, ότι η κατανάλωση αλκοόλ σε δημόσιους χώρους απαγορεύεται αυστηρά και επιτρέπεται μόνο κατ' οίκον για τους expatriates και στα μεγάλα ξενοδοχεία. *
Η εργάσιμη εβδομάδα είναι Κυριακή έως Πέμπτη, καθώς η Παρασκευή είναι η θρησκευτική αργία των Μουσουλμάνων και το Σάββατο οι δημόσιες υπηρεσίες είναι κλειστές. Μου πήρε κάμποσο καιρό στην αρχή μέχρι να το συνηθίσω! Η Κυριακή είναι εργάσιμη μέρα, για φαντάσου... Τα πολυκαταστήματα, αν εξαιρέσει κανείς ένα μικρό διάλειμμα το πρωί της Παρασκευής, παραμένουν ανοιχτά όλες τις ημέρες μέχρι και αργά το βράδυ. Την ώρα της προσευχής ακούγεται από τα μεγάφωνα των τζαμιών ακόμη και των σούπερ μάρκετ (!) η φωνή του μουεζίνη να καλεί τους πιστούς με την αργόσυρτη φωνή του. Η απογευματινή προσευχή (μετά τις 18.00) είναι η πιο σημαντική προσευχή της ημέρας και τα τζαμιά (βρίσκονται σχεδόν σε κάθε γωνία, ακόμη και μέσα στα οικιστικά συγκροτήματα-compounds) γεμίζουν αποκλειστικά από άντρες σκυμμένους στα γόνατα με τα χαλάκια τους, στις δε πόρτες απ' έξω βλέπει κανείς άπειρες σειρές από σανδάλια και παντόφλες όλων των μεγεθών.
Οι Καταρινοί στο άκουσμα της λέξης «Γιουνάν» (Έλληνας) χαμογελούν με συμπάθεια, μας θεωρούν δικούς τους, και κακά τα ψέματα, και εμείς τους νιώθουμε καλύτερα σε σύγκριση με τους υπόλοιπους «δυτικούς» (σας θυμίζει μήπως κάτι η IBM mentality;). Αν μάλιστα πετάξεις και καμία αραβική λέξη όπως μαμπρούκ (συγχαρητήρια) ή σούκραν (ευχαριστώ), χαμογελάνε ακόμη περισσότερο! Η πρώτη εντύπωση μετράει κι εδώ, όπως σε όλα τα σημεία του πλανήτη. *μάρχαμπα= γεια σας (χαιρετισμός, γενικά) όμως: σαλάμ αλέϊκουμ= ειρήνη σε σας (τυπικός χαιρετισμός μεταξύ Μουσουλμάνων)
Leave a Comment